Onderwerp: First time join-up. // o p e n vr feb 10, 2012 7:39 am
A m b e r ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Hey you, the one the one outside, are you gonna get in, get in Hey you, the one that don't fit in, how ya, how ya gonna get in ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
‘Pssst,’ siste ze naar de witte Andalusiër hengst, terwijl ze de longeerlijn achter hem in het mulle zand van de piste liet vallen. De hengst sprong een paar passen naar voren, en draaide zijn oren naar achter. Toen begon hij te draven, en had de neiging weer terug te wenden naar het kleine slanke meisje in het midden. Ze klakte met haar tong en zette een paar passen richting de hengst. De longeerlijn had ze niet snel genoeg weer op kunnen rollen en weer naar hem te gooien, en daarom deed ze dat om druk uit te oefenen op de hengst. Intussen klakte ze met haar tong. De hengst moest galopperen. Snel daarna draaide de hengst zich behendig om, en begon de vorm van de piste te volgen, en de volte om haar heen te galopperen. Ze had haar borst vooruit, en haar schouders hoog en gespannen. Dat was een agressieve houding tegenover de hengst. Haar mond was een smalle streep geworden, en haar wenkbrauwen waren gefronst van concentratie en inspanning. Nog net niet was het puntje van haar tong niet buiten haar mond te vinden. Dat kleine slanke meisje in de piste werd Amber genoemd. Haar lange bruine haren waren in een slordige knot hoog op haar hoofd geknoopt. Ze had een oude grijze skinnyjean aan, waar inmiddels op haar rechterknie een gapend gat zat, die bij elkaar werd gehouden door verscheidene draadjes, met afgetrapte zwarte vans eronder. Ze had een zwart hemdje aan, met daarover een blauw geblokt bloesje met korte mouwen erover, die open was. Het plaatje kwam overeen met een slordig uiterlijk. Maar dat maakte haar niet uit, aangezien ze toch met de paarden bezig was. Maar inmiddels kreeg ze het heet. Vanochtend had het nog fris geleken. De hengst was nog steeds rondjes aan het galopperen om haar heen. De witte gekrulde staart waaide als een vlag achter hem aan. Zijn gekrulde manen dansten mee in zijn bewegingen. De hengst draaide naar vele rondjes zijn oor naar binnen, en zijn bewegingen werden minder jagend dan daarvoor. Ze zette een paar passen naar voren, richting de schouder van de hengst. Hij snoof eens en draaide zich lenig op hoge snelheid om. Ze zette weer passen naar achter. Nog steeds had ze dezelfde agressieve houding aangenomen. De hengst hield zijn binnenoor naar het midden gericht. Naar haar gericht. Maar nog telkens was ze niet tevreden genoeg. Toen hij neigde een overgang naar stap te maken klapte ze weer op haar tong. Hij maakte direct weer een grotere galopsprong om verder te gaan. Ze bleef mee draaiden in het midden. Steeds haar ogen op hem gericht. Uiteindelijk naar vele rondjes bewogen de lippen van elkaar. Hij maakte een smakbewegingen met zijn mond. Haar mondhoeken krulden omhoog, maar nog steeds was ze nog niet tevreden. Maar direct daarna liet de hengst zijn hals zakken, zodat zijn neus bijna de grond raakte. Hij maakte een overgang naar draf. Hij begon grote, ruime passen te maken op hoge snelheid. Direct ontspande het meisje haar spieren, liet ze haar schouders hangen en draaide zich om. Ze hoorde dat de passen van de hengst vertraagden en toen ook stopten. Haar ogen bleven op de grond gericht, naar de punten van haar schoenen. Toen startten de passen van de hengst weer, en deze werden veel luider. Toen hoorde ze het gehijg van de hengst achter zich. De warme adem voelde ze in haar nek. Zijn snorharen kietelden haar nek, en hij liet toen zijn neus op haar schouder rusten. Langzaam, met alle rust draaide ze zich om. Ze aaide de hengst langzaam over zijn voorhoofd. Hij brieste eens zacht. Toen draaide ze zich om. Er was nog één punt waaraan hij moest voldoen om de join-up te voltooien. Anders moest ze hem weer de ring rond laten sturen, en het ging net zo goed. Hij was niet bepaald vriendelijk te nomen toen ze hem uit zijn stal haalde. En daarom had hij haar geïnteresseerd. Ze liep langzaam weg. De hengst aarzelde niet tot amper, en stapte achter haar aan. Haar mondhoeken krulden omhoog. Zo liepen ze samen een rondje door de piste. En toen nog een rondje de andere kant op. Toen ging ze rennen op een langzaam tempo. En warempel, de hengst maakte een overgang naar draf en volgde haar. Ze keek eens achterom, en lachte toen ze de hengst met zijn oren naar voren en een vriendelijke uitdrukking in zijn ogen haar volgde. Zo rende ze een driekwart rondje en ging weer lopen. Ze stopte vervolgens weer en draaide zich om. Ze aaide hem over zijn voorhoofd. Toen over zijn hals, en sloeg toen haar armen om de gespierde hals van de witte hengst. Zijn manen kietelden haar wangen, en zijn vacht was een beetje vochtig. ‘Goeg gedaan Xerez,’ mompelde ze in zijn manen.
