Twee blauwe ogen keken in de verte, een lichaam hing tegen een paal aan. De ogen behoorde tot een jonge vrouw, 18 jaar, dus nog niet echt volwassen. Haar bruine haren wapperde lichtjes in de de wind en ze streek er door heen. De vrouw had een camera omhangen en hield die met een hand vast. Ze staarde in de verte, het leek alsof ze ergens op wachtte. Iets bijzonders misschien. Of iemand. De vrouw ging weer recht staan en liep de Meadow Field in. Haar camara bungelde om haar nek, het vochtige gras maakte de onderkant van haar laarsen nat. Gaf niet. Sindey, zo heette ze, was niet zo van netheid hoor. Sindey liep wat verder het Meadow Field in, ze was nu op het grasland, maar in de verte zag ze de maïsvelden al . Ze stond stil en zocht in de verte, haar camera hield ze nu omhoog, vlak bij haar ogen. Opeens zag ze iets bewegen, dat was het! Daar, een dier, een vos. Ze bleef stil staan en haalde langzaam de camera omhoog. Ze zoemde in en klik, de vos stond er op. Het dier keek haar kant op en vluchtte weg, maar dat gaf niet. Sindey bekeek de foto vlug, goed gelukt! Ze draaide zich weer om en ging verder zoeken. Sindey had nu een middag vrij en die gebruikte ze voor een van haar hobby,s, foto,s maken. Deze plek was geschikt, er kwamen geen grote circusdieren en daarom waren er juist natuur- dieren te vinden hier. Niet dat er iets mis was met de Circus dieren, nee. Maar die kon ze altijd fotograferen, de dieren in de natuur niet, dan moest ze echt geluk hebben. Sindey werkte bij het Circus, ze deed klusjes, maar ze wilde meer. Ze wou dierentemster worden en het liefst iets met katten doen. Katten kunstjes laten doen, zal dat kunnen? Het leek haar wel leuk. Ze greep even naar haar ketting, die onder de camera hing. Ze hield de poes in haar handen en glimlachte, terwijl ze het bekeek. ''Ik ben net kat'' zei ze tegen niemand, ''Ik heb mijn eigen wil'' O, ja, dat hadden ze wel gemerkt bij het Circus. Je moest Sindey niet zomaar een gek klusje geven, dan wou ze wel reden hebben, anders deed ze het niet. Maar ondanks dat, vonden de meeste haar toch wel aardig. Sindey liet de ketting weer hangen en deed haar jas uit, om daar op te gaan zitten. Haar kleding bestond weer uit iets: Even uit de kast getrokken: Een rode jas, een lichtgroen T-shirt met korte mouwen en een zwarte joga-broek. O, ja, de sokken waren bruin, maar die zag je toch niet door haar groene rubberen laarzen. Sindey sloot haar ogen en genoot van de wind, die zachtjes door haar haren streek. In de wind van de zomer. In the wind of the summer. Ze hield wel van wind...Jep, ze was gek. En daar zat ze dan te genieten, ogen dicht en luisteren naar de geluiden om haar heen. Vogels die floten, bladeren die ritselden in de wind, gekraak van de takken die mee wouden doen en voetstappen die op haar afkwamen. Wacht, even terug! Sindey sprong op, met natuurlijk haar ogen open en draaide zich om en stond toen tegen over....
